کاشت میلگرد یکی از روش‌های نوین و مؤثر در بازسازی و تقویت سازه‌های بتنی است. این روش، برای اتصال اجزای جدید به اجزای قدیمی و تحمل بارهای مختلف استفاده می‌شود. استاندارد ACI 355.4-11 دستورالعمل‌های جامعی برای ارزیابی عملکرد سیستم‌های کاشت میلگرد ارائه می‌دهد. در این مقاله، آزمون‌های مختلف بهره ‌برداری برای ارزیابی عملکرد میلگردهای کاشته شده بررسی شده و نقش هر آزمون در تضمین ایمنی و دوام سازه توضیح داده می‌شود.

براساس تعاریفی که از بتن ارائه شده، بتن تشکیل شده از سه ماده اصلی، که عبارتند از ترکیب شن، ماسه و سیمان با آب  را تشکیل می دهند. بتن یکی از مهم ترین مواد ساختمانی است و مصرف آن در همه کشورها و مناطق جهان، به دلایل متعدد در حال افزایش است. اجزای آن همه جا در دسترس و نسبتا ارزان هستند و تولید آن ممکن است نسبتا ساده باشد. کاربرد آن انواع مختلفی از ساختمان ها و زیر ساخت های زیربنایی را پوشش می دهد. از ویژگی های مطلوب بتن قابلیت استفاده آن در هر شکل و قالب است اما از خواص نامطلوب آن می توان به مقاومت کششی خیلی پایین و مقاومت کم در برابر ترک خوردگی اشاره کرد. با توجه به مقاومت کششی بسیار پایین بتن و شکننده بودن آن ممکن است در صورت بروز وقایع طبیعی مانند زلزله یا طوفان‌های شدید سازه‌های بتنی دچار ریزش شوند. به منظور مقابله با این مشکل از الیاف استفاده می شود.

ساخت و ساز در نواحی مختلف دنیا با توجه به نوع اقلیم و مصالح بومی در دسترس یا مصالح تولیدی مطابق با امکانات آن کشور  صورت میپذیرد. در خصوص کشور ایران در اکثریت موارد ساخت و ساز با بتن به عنوان یک محصول فرار و در دسترس صورت میپذیرد که فارغ از در دسترس بودن مواد اولیه برای اقتصاد پروژه نیز در نهایت بازخورد مثبتی خواهد داشت.

سیمان از درهم آمیختن سنگ، خاک و آهک و آسیاب این سه جزء با یکدیگر بدست می آید.

کلینکر سیمان پرتلند فرآورده ای است مرکب که عمدتا از سیلیکات های کلسیم و آلومینات ها تشکیل شده و از واکنش حرارتی –شیمیایی مواد آهکی و رسی در کوره سیمان تا دمای معینی بدست می آید. سیمان چسباننده ای است آبی که از پودر نمودن کلینکر همراه با مقدار مناسبی سنگ گچ در آسیاب بدست می آید. سیمان در مجاورت آب و در اثر واکنش های هیدراسیون حرارت ایجاد می نماید و گیرش یافته و با گذشت زمان سخت می شود و در شرایط محیطی مناسب مقاومت پایداری را کسب می نماید. چنانچه این سیمان با آب و سنگدانه های مناسب، مخلوط شود ، ملات یا بتن با کارائی  و روانی مطلوب ایجاد می نماید که با گذشت زمان مقاومت های معینی را کسب می نماید و ثبات حجمی خود را در زمان های طولانی حفظ می کند و در رویارویی با  شرایط محیطی از دوام کافی برخوردار است.

طبق دستورالعمل ACI 363.2R بتن پرمقاومت بتنی نامیده می شود که بدون وجود مواد یا تکنیک های اضافه مقاومت مشخصه ای به اندازه 40 مگاپاسکال یا بیشتر داشته باشد. کلمه اضافه در اینجا به معنی بتن های خاص با مواد اضافه نظیر بتن های پلیمری، بتن اپوکسی یا بتن ساخته شده با سنگدانه های مصنوعی با وزن متوسط و بالا می باشد. 

استفاده از بتن کارخانه های بتن آماده یکی از  روش های  بتن ریزی در سازه های مختلف می باشند که به صورت مخلوط شده و طرح اختلاط های مختلف مورد استفاده عرضه می گردد. به طور کلی در استاندارد ملی شماره 6044 ، بتن آماده (ready-mix concrete) به بتنی گفته می شود که در حالت خمیری و با روانی مشخص ، توسط تولید کننده بتن در شرایط استاندارد، در کارخانه بتن آماده تولید گردیده و توسط تراک میکسرها به مصرف کننده تحویل داده می شود.

عمده سازه های ساخته شده و در حال ساخت کشور ایران، اعم از پروژه های مسکونی که به عنوان بزرگترین بازار فعالیت های عمرانی به شمار می آید تا پروژه های صنعتی، نفتی و... با استفاده از بتن اجرا می شوند. همانطور که میدانیم موضوع دوام یکی از مسائل مهم قابل تامل در ساخت و اجرای این ماده می باشد، لذا دقت در میزان نفوذپذیری بتن و عوامل موثر بر آن به عنوان بارزترین گزینه تاثیرگذار در دوام بتن برای دستیابی به استانداردهای جهانی امری ضروری می باشد.

با تمام مطالعاتی که در خصوص دوام بتن صورت پذیرفته آسیب های بتن معضل بزرگی است که عمر مفید سازه هاي بتنی را کاهش میدهد لذا صنعت بتن در راستاي توسعه پایدار بایستی به طراحی دوام محور بتن توجه نماید کاهش دوام بتن در اثر عوامل خارجی یا داخلی می باشد عوامل خارجی شامل هوازدگی ، حرارت، ساییش و کنشهاي الکترولیتی و حملات مایعات و گازهاي طبیعی یا صنعتی می باشد.عوامل داخلی عبارتند از واکنشهاي قلیایی سنگدانه ها،تغییرات حجمی در اثر اختلاف بین خواص حرارتی سنگدانه ها و خمیر سیمان و بیش از همه نفوذ پذیري بتن می باشد. نفوذ پذیري عمدتا تعیین کننده خسارت پذیري بتن در برابر عوامل خارجی می باشد بطوریکه بتن با دوام همان بتن نسبتا غیر قابل نفوذ می باشد.

مصالح مصرفی در ساخت بتن باید طوری انتخاب شوند که ضوابط طراحی از نظر ایمنی، عملکرد سازه ای، پایایی و شکل ظاهری سازه با توجه کافی به شرایط محیطی تامین شوند، در نتیجه انتخاب صحیح مصالح بتن از موارد حائز اهمیت در ساخت آن می‌باشد. درصد مواد زیان آور در مواد تشکیل دهنده بتن نباید از مقادیر تعیین شده به عنوان حداکثر مجاز تجاوز کنند.

عدم چسبندگی مخلوط‌های سیمانی جدید به مخلوط‌های سیمانی قدیمی یکی از مسائل کارگاهی قابل توجه و نگران کننده برای دست‌اندرکاران عمده پروژه های عمرانی می‌باشد. محل‌های قطع بتن‌ریزی (درزهای اجرایی و سرد) همواره از این نظر در کانون توجه قرار داشته‌اند. این مقاطع ضعیف صدمات جبران ناپذیری به مقاومت و دوام سازه وارد نموده و شدت پدیده خوردگی در این مقاطع زیاد خواهد بود که باعث خسارت‌های اقتصادی و در نتیجه کاهش عمر مفید سازه می‌گردند.