در حال بارگزاری ...
در حال بارگزاری ...
امروزه استفاده از کفپوش های پلیمری به دلیل ساختار و خواص خود جایگاه ویژه ای را در ساختمان ها و پروژه های عمرانی کسب نموده است. از جمله خواص این نوع از کفپوش ها نسبت به کفپوش های مشابه، می توان به وزن کمتر و تحمیل بار مرده کمتر به ساختمان ها و سازه ها، تنوع رنگی بسیار زیاد، یکپارچه و بدون درز بودن، چسبندگی بسیار زیاد و عدم بلند شدن آنها در کوتاه مدت، ضخامت بسیار کم در سازه هایی که دچار محدودیت ارتفاعی هستند، از جمله ویژگی های کفپوش های پلیمری می باشد. از جمله بهترین نوع کفپوش های پلیمری می توان به کفپوش های اپوکسی اشاره نمود
بتن کف در سازه های مختلف عمرانی و صنعتی همواره در معرض عوامل فیزیکی و مکانیکی مختلف دچار آسیب های متعددی می گردد. یکی از این جمله آسیب ها، مقاومت این نوع از بتن ها در برابر سایش می باشد. جهت ارتقا ویژگی های دال های بتنی روی زمین، انواع کفپوش های سیمانی و رزینی بر روی کف اجرا می گردد .
مهمترین استاندارد موجود به منظور ارزیابی مقاومت سایشی کفپوش های مختلف، استاندارد BS EN 13892-5 می باشد که در این مقاله به صورت جزئی تری این موضوع بررسی خواهد شد.
با توجه به اینکه چسبندگی کافی کفپوش اپوکسی انتخاب شده کاملا به آماده سازی زیرآیند وابسته است، آماده سازی زیرآیند هایی که قرار است توسط مواد اپوکسی پوشش دهی شوند، می بایست با دقت کافی انجام گردد. سطوح بتنی که کفپوش اپوکسی قرار است روی آنها اجرا شود، می بایست مجددا اکسپوز شده و بتنی عاری از ذرات سست و اضافی باشند. تمامی سطوح می بایست به دقت تمیز شده و تا حد امکان خشک باشند و در زمان اعمال ماده اپوکسی دمای سطح مناسبی داشته باشند. در زمانی که یک زیرآیند بتنی بعد از فرآیند آماده سازی، هنوز رطوبت دارد، می بایست از مواد با فرمول اصلاح شده تاثیر ناپذیر از رطوبت استفاده گردد.