در دهه 1960 میلادی طراحان و تولیدکنندگان بتن اقدام به نوآوری در فناوری ساخت بتن نموده و ایده طراحی بتن‌ های توانمند High Performance Concrete را مطرح نمودند. به طور کلی بتن توانمند به بتنی اطلاق می ‌گردد که دارای خواص و قابلیت ویژه  ای نسبت به بتن معمولی است. یکی از انواع بتن توانمند، بتن با مقاومت اولیه بالا است. در واقع این بتن‌ ها در مقایسه با بتن ‌های معمولی از روند کسب مقاومت سریع‌تری برخوردارند. بدین مفهوم که در این بتن‌ ها درصد بالایی از مقاومت نهایی در سنین اولیه کسب می‌ شود. بازه زمانی کسب مقاومت‌ های اولیه در این دسته از بتن‌ ها می‌ تواند بسته به شرایط پروژه و مصرف از دقایقی تا ساعاتی پس از بتن‌ ریزی و یا تا چند روز تعریف شوند.

 برای ساخت بتن های با مقاومت اولیه بالا مواد ویژه ‌ای در کنار مواد رایج ساخت بتن مورد استفاده قرار می ‌گیرند تا الزامات خاص آن را برآورده سازند. اگرچه اولین بتن‌ های با مقاومت بالای تولید شده در آن زمان در مقایسه با معیارهای حال حاضر از مقاومت متوسط برخوردار بودند؛ اما این نکته را باید در نظر داشت که این امر ناشی از تفاوت مواد و مصالح موجود در هر دوره زمانی است. معمولا این بتن‌ ها دارای نسبت آب به سیمان 0.2 تا 0.45 بوده و از خانواده روانسازها برای ایجاد روانی و کارپذیری در آنها استفاده می‌ شود. به مرور زمان با پیشرفت تکنولوژی روانسازها، استفاده از ابرروان کننده ها بر پایه پلی کربوکسیلات که جایگزین بهتری نسبت به روان کننده های بر پایه لیگنوسولفونات برای تهیه بتن توانمند است، منجر به ارتقای سطح مقاومت کسب شده در بتن شده است. شرکت آبادگران نیز با طراحی ابرروان کننده هایی همچون POWERPLAST-PM و REONET و همچنین مواد افزودنی بر پایه ژل‌ همچون POWERGEL و MS-5  امکان دستیابی به بتن های توانمند را امکان پذیر نموده است.