درزگیرها یکی از اجزای کلیدی در طراحی، اجرا و نگهداری سازه‌های بتنی به شمار می‌آیند که به واسطه ویژگی‌های منحصر‌به‌فردشان، نقش مهمی در حفظ دوام و کارایی این سازه‌ها ایفا می‌کنند. این مواد، علاوه بر جلوگیری از نفوذ آب، رطوبت، مواد شیمیایی و دیگر عوامل مخرب، به کنترل حرکات ناشی از تغییرات دما، بارهای خارجی و جمع‌شدگی بتن کمک کرده و مانع از ایجاد ترک‌های سازه‌ای می‌شوند.

کاشت میلگرد یکی از روش‌های نوین و مؤثر در بازسازی و تقویت سازه‌های بتنی است. این روش، برای اتصال اجزای جدید به اجزای قدیمی و تحمل بارهای مختلف استفاده می‌شود. استاندارد ACI 355.4-11 دستورالعمل‌های جامعی برای ارزیابی عملکرد سیستم‌های کاشت میلگرد ارائه می‌دهد. در این مقاله، آزمون‌های مختلف بهره ‌برداری برای ارزیابی عملکرد میلگردهای کاشته شده بررسی شده و نقش هر آزمون در تضمین ایمنی و دوام سازه توضیح داده می‌شود.

کاشت میلگرد یکی از روش‌های نوین و مؤثر در بازسازی و تقویت سازه‌های بتنی است. این روش، برای اتصال اجزای جدید به اجزای قدیمی و تحمل بارهای مختلف استفاده می‌شود. استاندارد ACI 355.4-11 دستورالعمل‌های جامعی برای ارزیابی عملکرد سیستم‌های کاشت میلگرد ارائه می‌دهد. در این مقاله، آزمون‌های مختلف بهره ‌برداری برای ارزیابی عملکرد میلگردهای کاشته شده بررسی شده و نقش هر آزمون در تضمین ایمنی و دوام سازه توضیح داده می‌شود.

انکر بولت های کاشته شده در بتن به‌ویژه در کاربردهای سازه‌ای، نقش حیاتی در تأمین اتصال‌های ایمن و بادوام ایفا می‌کنند. برای کاشت میلگرد و انکربولت یا رول بولت به طور گسترده برای نصب تجهیزات صنعتی، مقاوم‌سازی سازه‌ها، و کاربردهای لرزه‌ای از چسب کاشت اپوکسی می توان استفاده می‌شوند.

درزها و درزگیرها اجزای مهم در طراحی و اجرای سازه‌های بتنی محسوب می‌شوند. درزبندی در ساختمان به کنترل ترک‌ها و سازگاری بتن با تغییرات محیطی کمک کرده و درزگیرها در سازه های بتنی برای حفاظت از این درزها در برابر نفوذ آب و مواد شیمیایی ضروری هستند. یکی از رایج‌ترین مواد درزگیر، پلی‌یورتان است که به دلیل ویژگی‌های مکانیکی و شیمیایی برتر خود، در پروژه‌های مختلف ساختمانی و صنعتی کاربرد فراوان دارد.

حفاظت از ساختمان‌ها و سازه‌ها در برابر آتش یکی از مهم‌ترین اصول در طراحی و اجرای بناها است. سازه‌ها و مصالح ساختمانی ممکن است در برابر حریق دارای ضعف‌هایی باشند که شناسایی و اصلاح آن‌ها نقش مهمی در افزایش ایمنی ساختمان‌ها دارد. استفاده از ضد حریق یکی از روش‌های موثر برای جلوگیری از انتقال حرارت و افزایش مقاومت سازه در برابر آتش است. در این مقاله به بررسی نقاط ضعف سازه‌ها و مصالح ساختمانی در برابر آتش و اصول حفاظت از ساختمان‌ها بر اساس مبحث سوم مقررات ملی ساختمان ایران پرداخته می‌شود.

حفاظت از ساختمان‌ها و سازه‌ها در برابر آتش یکی از مهم‌ترین اصول در طراحی و اجرای بناها است. ضد حریق یکی از روش‌های موثر برای جلوگیری از انتقال حرارت و افزایش مقاومت سازه در برابر آتش است. این نوع پوشش‌ها به‌صورت مستقیم روی سازه پاشیده شده و از نظر اقتصادی و عملکردی نسبت به سایر روش‌های حفاظت آتش مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

ثابت­ سازی تجهیزات و بیس­ پلیت سازه ­های فلزی در محل اتصال به پایه ستون­ ها، نیازمند بررسی شرایط اختلاط، جایدهی و نحوه استفاده از انواع گروت است. برای مثال گروت در محل نصب یک تجهیز ممکن است نیاز به بالا بردن یا پایین رفتن داشته باشد تا با سایر تجهیزات تراز شود. هدف استفاده کلی ثابت سازی این است که فاصله ها را پر کنیم و اجازه ندهیم ماشین الات و یا ستون­های فلزی بصورت غیر ایمن و یا تثبیت نشده باقی بمانند.

استفاده از چسب‌های اپوکسی در پروژه‌های ساختمانی و صنعتی به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد آن‌ها مانند  مقاومت بالا در برابر عوامل محیطی، چسبندگی قوی، و دوام طولانی، جایگزینی بی‌رقیب برای سایر چسب‌ها است. انواع متنوعی از چسب‌های اپوکسی مانند چسب کاشت میلگرد ، چسب بتن اپوکسی  و ملات اپوکسی در بسیاری از پروژه‌ ها  جهت اتصال انواع  قطعات فلزی  به بتن و ایجاد اتصال بین بتن قدیمی و بتن جدید عملکرد فوق‌العاده‌ای نشان داده‌اند.

تجهیزات و ماشین­آلاتی که نیاز به تکیه­ گاه یکنواخت دارند را نمی­ توان مستقیماً روی سطوح بتنی تمام شده قرار داد. هم سطح بتن و هم پایه ماشین دارای غیریکنواختی­ هایی هستند که منجر به مشکلات تراز و غلظت بار تحمل می­ شود. موادی که در جهت انتقال بار بیشتر مورد استفاده قرار می­ گیرند، گروت­ های سیمانی و اپوکسی هستند.