درزها و درزگیرها اجزای مهم در طراحی و اجرای سازه‌های بتنی محسوب می‌شوند. درزبندی در ساختمان به کنترل ترک‌ها و سازگاری بتن با تغییرات محیطی کمک کرده و درزگیرها در سازه های بتنی برای حفاظت از این درزها در برابر نفوذ آب و مواد شیمیایی ضروری هستند. یکی از رایج‌ترین مواد درزگیر، پلی‌یورتان است که به دلیل ویژگی‌های مکانیکی و شیمیایی برتر خود، در پروژه‌های مختلف ساختمانی و صنعتی کاربرد فراوان دارد.

حفاظت از ساختمان‌ها و سازه‌ها در برابر آتش یکی از مهم‌ترین اصول در طراحی و اجرای بناها است. سازه‌ها و مصالح ساختمانی ممکن است در برابر حریق دارای ضعف‌هایی باشند که شناسایی و اصلاح آن‌ها نقش مهمی در افزایش ایمنی ساختمان‌ها دارد. استفاده از ضد حریق یکی از روش‌های موثر برای جلوگیری از انتقال حرارت و افزایش مقاومت سازه در برابر آتش است. در این مقاله به بررسی نقاط ضعف سازه‌ها و مصالح ساختمانی در برابر آتش و اصول حفاظت از ساختمان‌ها بر اساس مبحث سوم مقررات ملی ساختمان ایران پرداخته می‌شود.

حفاظت از ساختمان‌ها و سازه‌ها در برابر آتش یکی از مهم‌ترین اصول در طراحی و اجرای بناها است. ضد حریق یکی از روش‌های موثر برای جلوگیری از انتقال حرارت و افزایش مقاومت سازه در برابر آتش است. این نوع پوشش‌ها به‌صورت مستقیم روی سازه پاشیده شده و از نظر اقتصادی و عملکردی نسبت به سایر روش‌های حفاظت آتش مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

ثابت­ سازی تجهیزات و بیس­ پلیت سازه ­های فلزی در محل اتصال به پایه ستون­ ها، نیازمند بررسی شرایط اختلاط، جایدهی و نحوه استفاده از انواع گروت است. برای مثال گروت در محل نصب یک تجهیز ممکن است نیاز به بالا بردن یا پایین رفتن داشته باشد تا با سایر تجهیزات تراز شود. هدف استفاده کلی ثابت سازی این است که فاصله ها را پر کنیم و اجازه ندهیم ماشین الات و یا ستون­های فلزی بصورت غیر ایمن و یا تثبیت نشده باقی بمانند.

استفاده از چسب‌های اپوکسی در پروژه‌های ساختمانی و صنعتی به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد آن‌ها مانند  مقاومت بالا در برابر عوامل محیطی، چسبندگی قوی، و دوام طولانی، جایگزینی بی‌رقیب برای سایر چسب‌ها است. انواع متنوعی از چسب‌های اپوکسی مانند چسب کاشت میلگرد ، چسب بتن اپوکسی  و ملات اپوکسی در بسیاری از پروژه‌ ها  جهت اتصال انواع  قطعات فلزی  به بتن و ایجاد اتصال بین بتن قدیمی و بتن جدید عملکرد فوق‌العاده‌ای نشان داده‌اند.

تجهیزات و ماشین­آلاتی که نیاز به تکیه­ گاه یکنواخت دارند را نمی­ توان مستقیماً روی سطوح بتنی تمام شده قرار داد. هم سطح بتن و هم پایه ماشین دارای غیریکنواختی­ هایی هستند که منجر به مشکلات تراز و غلظت بار تحمل می­ شود. موادی که در جهت انتقال بار بیشتر مورد استفاده قرار می­ گیرند، گروت­ های سیمانی و اپوکسی هستند. 

ترمیم بتن به عنوان یکی از مهم‌ترین فرآیندهای نگهداری و حفظ سازه‌های بتنی شناخته می‌شود. بتن به عنوان یک مصالح ساختمانی اصلی در پروژه‌های عمرانی، تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند شرایط جوی، بارهای سنگین، و تأثیرات شیمیایی قرار می‌گیرد و این عوامل می‌توانند منجر به آسیب‌دیدگی و کاهش عمر مفید سازه‌ها شوند. . این مقاله به بررسی الزامات و ویژگی‌های مصالح سیمانی مورد استفاده در ترمیم و تعمیر بتن می‌پردازد.

کف پوش اپوکسی یک نوع کفپوش رزینی است که باعث ایجاد یک پوشش محکم، مقاوم، و ضد آب بر روی سطح کف می‌شود. کف پوش اپوکسی به دلیل چسبندگی بالا و قابلیت اتصال به سطوح مختلف مانند بتن، فلز، و چوب، در پروژه‌های ساختمانی و صنعتی به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شود.

فصل ششم از کتاب ترمیم بتن آبادگران بر اساس EN1504  به 11 مورد از اصول و روش‌های طراحی پرداخته است که در این مقاله به  اصول و روش‌های طراحی برپایه EN1504 اصل 2 کنترل رطوبت می‌پردازیم.

هدف از اصل 2 تنظیم و تثبیت مقدار رطوبت بتن در یک محدوده معین، برای کنترل واکنش‌های مخرب است. در این حالت بتن اجازه خشک شدن دارد و از افزایش رطوبت آن جلوگیری شده است. این روش اغلب برای کنترل واکنش قلیایی- سیلیسی، تهاجم سولفاتی یا تخریب بر اثر سیکل یخ‎‌زدن- ذوب شدن به‌کار می‌رود.

بتن زیر آب یکی از انواع خاص بتن با کارایی بالا در صنعت فعلی است که معمولاً برای ساخت پل ها، سدها و سازه هایی که فونداسیون آنها در زیر آب ساخته می شود، استفاده می شود. بر خلاف بتن معمولی، اجرای بتن در زیر آب به دلیل خواص متفاوت بتن به تکنیک های متفاوتی نیاز دارد تا از اجرای موفقیت آمیز اطمینان حاصل شود. اکنون یک ماده جدید به نام ژئوپلیمر به دلیل توانایی آن در جایگزینی سیمان پرتلند معمولی (OPC) به عنوان چسبنده به دلیل فناوری سبز آن به طور گسترده ای تبلیغ می شود. تحقیقات متعدد نشان داده است که ژئوپلیمر دارای استحکام و مقاومت شیمیایی قابل مقایسه با OPC است. با این حال تا به امروز، تنها تحقیقات محدودی برای بررسی استفاده از ژئوپلیمر به عنوان یک ماده بتن ریزی زیر آب انجام شده است