کیورینگ بتن یا عمل آوری بر اساس ACI 308-1
- 29 مرداد 1404
-
ارسال شده توسط :
واحد توسعه تجارت شرکت آبادگران
کیورینگ بتن یکی از حیاتی‌ترین مراحل در اجرای سازه‌های بتنی است که به طور مستقیم بر مقاومت، دوام، و عملکرد بلندمدت سازه تأثیر می‌گذارد.
کیورینگ بتن در واقع روشی برای جلوگیری خروج زودهنگام آب از بتن یا حفظ آب موجود در بتن برای استفاده در فرایند هیدراسیون می‌باشد. در این مقاله به راهکارهای قابل اجرا برای کیورینگ بتن مانند استفاده از افزودنی بتن هوشمند و یا روش‌هایی مانند آبپاشی بتن می‌پردازیم.
رعایت اصول مطرح شده برای کیورینگ بتن سبب می‌شود که بتن به مشخصات طراحی خود نزدیک‌تر شود و عمر مفید سازه به شکل چشمگیری افزایش یابد. باید در نظر گرفت در برخی موارد در حین اجرای عمل آوری بتن، امکان دارد نیاز به آزمایش و بررسی روش‌ها و مصالح باشد؛ لذا این کار باید توسط آزمایشگاه‌های معتبر و معتمد براساس استانداردهای مرجع انجام گیرد.
محصولاتی که برای کیورینگ بتن قابل استفاده می‌باشد به دو روش کلی محافظت‌کننده‌های فیزیکی و روش‌های استفاده از آب دسته‌بندی می‌شوند.
محافظت فیزیکی:
ترکیبات تشکیل دهنده غشا: ترکیباتی که یک فیلم بر روی سطح بتن تشکیل می‌دهند و ویژگی‌های آنها باید مطابق با استانداردهای ASTM ASTM C309( AASHTO M 148) و ASTM C1315 باشد.
بازدارنده‌های تبخیر: استفاده از مایع بازدارنده تبخیر که با تشکیل یک فیلم نازک پیوسته از سرعت خروج آب از سطح بتن می‌کاهد.
مواد ورقه‌ای: این مواد باید بر اساس الزامات استاندارد ASTM C171 استفاده شود.
محافظت در برابر باد، سرما، گرما: با استفاده از عایق، پتوهای حرارتی، محفظه‌ها، و منابع حرارتی یا بادگیر مانع خروج آب و رطوبت از سطح بتن می‌شوند.
استفاده از آب:
آب مورد استفاده برای کیورینگ بتن باید عاری از موادی باشد که توانایی تخریب بتن یا میلگرد را دارند.
غوطه‌وری: از خاک، خاک رس، شن یا سایر مصالح قابل قبول برای ساخت خاکریز در اطراف منطقه مورد نظر برای جاری کردن آب استفاده شود. دمای آب مورد استفاده نباید بیش از 6 درجه از دمای سطح بتن در زمان تماس آب و بتن ، خنک تر باشد.
سیستم‌های پاششی (روش آبپاشی بتن): از شلنگ‌های پاشش یا آبپاش‌های زمینی یا ترکیبی از هر دو برای آبپاشی بتن استفاده می‌شود.
مه‌پاشی: از تجهیزات اسپری کننده آب با نازل‌های تمیزکننده استفاده می‌شود که مه تولید شده سطح بتن را به طور یکنواخت پوشش دهد. باید توجه کرد حداقل سرعت اعمال مه پاشی نباید کمتر از 6/10 gal/h/yd2 باشد تا از تبخیر آب از سطح بتن و تجمع آب راکد روی سطح جلوگیری گردد. تعداد دفعات مه پاشی و تعداد نازل‌های فعال به شرایط محیطی بستگی دارد.
استفاده از مواد جاذب رطوبت: شامل خاک‌های مرطوب یا گونی‌های مرطوب مطابق با استاندارد AASHTO M182 می‌باشد.
در بخش اجرای کیورینگ بتن سه مرحله در نظر گرفته می‌شود که با توجه به دسته محصولاتی که پیش‌تر گفته شد، فرآیند انجام می‌شود.
عمل آوری اولیه: در مرحله کیورینگ اولیه با استفاده از روش مه‌پاشی ضمن حفظ رطوبت نسبی سطح بتن، از تجمع آب راکد روی سطح نیز باید جلوگیری شود. سطوح بتنی باید دائماً مرطوب نگه داشته شوند. و از ایجاد چرخه های خشک شدن و خیس شدن جلوگیری شود و از روش های دیگر در این مرحله استفاده از بازدارنده های تبخیر می باشد.
عمل آوری نهایی: پس از اتمام پرداخت سطح بتن، فرآیند نهایی کیورینگ بتن با یکی از روش‌های زیر ادامه می‌یابد:
مواد ورقه‌ای: در اسرع وقت بدون آسیب به سطح بتن باید بر روی سطوح بتنی قرار داده شوند. ورقه های باید تمام سطوح بتنی قابل رئویت و قسمتی از لبه ها را بپوشانند و با استفاده از چسب ثابت شوند. بتن زیر ورقه ها باید به طور مداوم مرطوب نگه داشته شود.
ترکیبات تشکیل دهنده غشا: این ترکیبات بلافاصله پس از اتمام نهایی کار و به محض اینکه آب آزاد بر روی سطح ناپدید می‌شود، و عدم وجود درخشندگی قابل مشاهده آب مشخص می‌شود، بر روی سطح بتن اعمال می گردد. در طول دوره عمل‌آوری باید از غشاء تشکیل شده در برابر آسیب محافظت شود.
غوطه‌وری: با استفاده از خاک و شن، اطراف بتن یک خاکریز درست کرده و سطح آن در طول دوره عمل آوری بتن باید از آب پر باشد. در صورت کاهش آب در خاکریز بر اثر تبخیر یا نشت باید آب مورد نیاز جایگزین شود و از ایجاد چرخه های خشک شدن و خیس شدن جلوگیری شود.
آبپاشی: با استفاده از شلنگ‌های پاشش یا آبپاش‌ها، آبپاشی بتن انجام شود. در این روش باید مراقب بود که سطح بتن دچار فرسایش نشود. برای عمل آوری دیوارها و ستون های بتنی پس از بررسی عدم آسیب آب به سطح و قبل از برداشتن قالب، از آبپاشی با شلنگ استفاده شود . همچنین شلنگ ها را می توان در بالای دیوارهای و ستون ها قرار داده تا فضای بین بتن و قالب نیز از آب پر شود.
مه‌پاشی: تجهیزات مه‌پاش باید طوری تنظیم شوند که ناحیه مورد نظر برای کیورینگ بتن کاملاً پوشش داده شود. رطوبت نسبی بالای دال در سطحی حفظ شود که از خشک شدن سطح و تجمع آب راکد روی سطح جلوگیری گردد. سطوح بتنی به طور مداوم مرطوب نگه داشته شوند.
مواد جاذب رطوبت: پس از پرداخت نهایی، مواد جاذب به طور یکنواخت روی سطح بتن پخش شده و در طول دوره کیورینگ بتن مرطوب نگه داشته می‌شوند.
دوره کیورینگ بتن
برای پایان دادن به کیورینگ بتن باید در نظر گرفت که بتن حداقل به مدت ۷ روز عمل‌آوری شود، مشروط بر اینکه دمای سطح بتن حداقل ۱۰ درجه سانتیگراد باشد. مقاومت فشاری بتن باید قبل از پایان دوره عمل آوری بتن به ۷۰ درصد یا بیشتر از مقاومت طراحی برسد. همچنین با استفاده از آزمون‌های زیر می‌توان زمان پایان کیورینگ بتن را اعلام نمود:
آزمون‌های غیرمخرب: برای مقایسه مقاومت فشاری بتن در محل با نمونه‌های آزمایشگاهی.
آزمون سیلندرهای قالبی: استوانه ها مطابق استنادارد ASTM C31/C31M قالب گیری شود و مطابق با الزامات پروژه و ASTM C39/C39M آزمون شوند. عمل آوری و کیورینگ بتن تا هنگامی ادامه می یابد که آزمون های حداقل دو آزمونه استونه ای به مقاومت فشاری مشخص برای پایان عمل آوری برسند.
روش بلوغ: روش‌های عمل آوری بتن تا رسیدن به مقاومت فشاری مشخص شده بر اساس استاندارد ASTM C1074 ادامه یابد.
در آخر باید گفت در کنار مواردی که مطرح شد، شرکت دانش بنیان صنعتی آبادگران ماده کیورینگ بتن با کد ABACURE که در دسته بازدارنده‌های تبخیر قرار دارد را تولید می‌کند. همچنین این شرکت به عنوان واحد تحقیقاتی پیشرو، محصولات پاورژل هوشمند و سوپرژل هوشمند را تولید کرده است. این محصولات که نوعی افزودنی بتن پیشرفته محسوب می‌شوند، علاوه بر اینکه ویژگی‌های ضدآبی و روان‌کنندگی را به بتن می‌دهند، نیاز به کیورینگ بتن سنتی را نیز رفع می‌کنند.
