با توجه به میزان اثرگذاری رزین های مقاوم شیمیایی، امروزه این رزین ها مورد توجه قرارداشته و تحقیقات زیادی را به خود اختصاص داده و در نهایت استفاده از آن ها موجب بهره وری بسیار مناسب پروژه های گوناگون میگرد.

استفاده وسیع از الیاف به گونه های مختلف به عنوان مواد تقویت کننده سازه که درکنار چسب مخصوص آن استفاده می شود در پروژه های عمرانی، یکی از روش های متداول در مقاوم سازی است. این الیاف تقویت کننده پارچه ای با بافت یکطرفه به منظور تقویت کردن، سخت و سفت نمودن و همچنین  افزایش دوام سازه های بتنی و در کنار آن پلاستیک ها ، فلزات و سرامیک ها استفاده می شود. علاوه بر این ضمن تقویت کردن ، بعضی  از این الیاف خواصی را کسب می کنند که دارای ارزش زیادی است این خواص کمی شامل  دانسیته، هدایت الکتریکی و مقاومت در برابر حرارت می باشد.

در سال 1909  در گزارشات آزمایشگاهی چند دانشمندماده لزجی در کنار تجهیزات آزمایشگاهی شناسایی کرده اند که حاوی ترکیبات اپوکساید بوده اما این ماده به عنوان محصول  جانبی واکنش های شیمیایی تحقیقات آنها  به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است.در سال 1934 آقای پل شلاک از کشور آلمان اولین سنتز کننده هدفمند یک رزین با خاصیت متفاوت بود که بعد ها با نام یک ترکیب شیمیایی موجود در ساختار پلیمر هایش شناخته شد.شرکت CIBA اولین شرکتی بود که اپوکسی را ثبت اختراع تجاری کرد و سال ها یکی از سه تولید کننده ی اصلی این رزین در جهان بود که بعد ها امتیاز تولیداتش را به شرکت آمریکایی HUNTSMAN  واگذار کرد که تا به امروز با قدرت فعالیتش را در زمینه تولید انواع رزین اپوکسی و افزودنی های آن ادامه داده است.

سنگ مرمرها و سنگ های زینتی محصولات صادراتی دیرینه ­ای هستند و بخش سنتی مهمی را تشکیل داده و سهم قابل توجهی در توسعه اقتصاد را دارند.در دهه ­های اخیر، تشدید رقابت در بازار سنگ مشاهده شده است.  کشورهای اصلی تولید کننده سنگ مرمر و زینتی عبارتند از: چین، هند، ایتالیا، یونان، اسپانیا، ایالات متحده آمریکا و ایران.

امروزه مواد عایق حرارتی کاربرد گسترده‌ای در تجارت ساختمان دارند. آن‌ها هم برای عایق‌کاری ساختمان‌ها و هم برای افزایش مقاومت در برابر آتش سازه‌های فولادی استفاده می‌شوند. استفاده از مواد ایجادکننده لایه محافظ، یکی از راه‌های افزایش مقاومت سازه‌های فولادی در برابر آتش است. آزمایش‌های مقاومت در برابر آتش به منظور تعیین مقادیر عددی مقاومت سازه‌های ساختمانی در برابر آتش با پوشش مناسب انجام می‌شود. مقاومت در برابر آتش به عنوان توانایی سازه‌های ساختمان برای مقاومت در برابر دمای بالا برای مدت زمان معین تحت محیط شبیه‌سازی شده آتش شناخته می‌شود. در مواردی که اعضای فولادی سازه‌ای نیاز به مقاومت در برابر آتش سوزی بالاتری دارند، می‌توان آن‌ها را با استفاده از مواد عایق محافظت کرد.

محل کاربرد گروت های مقاوم در برابر حرارت، در هنگام جایگذاری و نصب صحیح صفحات تکیه‌گاه بر روی فونداسیون ‌در سازه‌های فولادی و ماشین‌آلات ایستا یا با ارتعاش محدود در مواردی که گرمای ناشی از بهره برداری از دمای کاربری گروت های معمول بالاتر است، می‌باشد. این نوع از گروت ها با فرمولاسیون ویژه خود، ممکن است حاوی سیمان بوده و الزامات مربوط به گروت های پایه سیمانی نرمال را نیز مشمول شوند. در این مقاله به صورت خلاصه به معرفی برخی از آزمون های مربوط به گروت های مقاوم حرارتی پایه سیمانی پرداخته می شود.

عملیات تزریق درزهاي سازه ای جهت آب بند نمودن ترک ها و درز ها در سدهاي بتنی اهمیت بالایی دارد چراکه باعث هماهنگی عملکرد و انتقال مناسب نیروهای وارد شده به سازه سد میگردد و در نتیجه پایداري سد را تضمین می نماید. دوغاب تزریق ، مخلوطی از سیمان و آب ، و یا مخلوطی از سیمان و آب و ماسه می باشدکه ممکن است به آن افزودنی های شیمیایی نیز اضافه گردد.

 

خوردگی، تجزیه سطحی فلزات و آلیاژها در محیط های خاص است. برخی از فلزات اساساً مقاومت به خوردگی بالایی نسبت به سایرین از خود نشان می دهند و این را می توان به عوامل متعددی مانند ترکیبات شیمیایی آنها، ماهیت خود واکنش های الکتروشیمیایی و موارد دیگر نسبت داد. مقاومت به خوردگی فلزات را می توان بر حسب توانایی آن ها در تحمل شرایط تهاجمی تعریف کرد. که این موضوع تا حد زیادی طول عمر عملیاتی قطعات را تعیین می کند. با این حال، تعاریف متعددی از خوردگی وجود دارد و طبق اتحادیه بین‌المللی شیمی محض و کاربردی (IUPAC) خوردگی، واکنش سطحی غیرقابل برگشت یک ماده (فلز، سرامیک و پلیمر) با محیط آن است که منجر به مصرف مواد یا انحلال مواد می شود. 

بتن، ساختاری است که ممکن است توسط عومل مختلفی در معرض آسیب و در نهایت تخریب قرار بگیرد. درصورتی که سیستم های کفپوش به درستی انتخاب و اجرا شوند، آسیب‌های احتمالی وارد بر بتن؛ که می‌تواند ناشی از ضربه، سایش و مواد شیمیایی باشد، محافظت کند. کفسازی ممکن از به دو صورت سیمانی و یا پلیمری انجام شود. به دلیل گستردگی موضوعی در خصوص کفسازی ها، تمرکز این مقاله بر روی کفسازی بر روی استفاده از محصولات پلیمری است. کفپوش‌های پلیمری(اپوکسی/پلی اورتان) از جمله کفپوش هایی است که امروزه به واسطه ویژگی های برتری که دارد، مورد توجه سازندگان و مخاطبان، در محیط هایی مانند مجتمع های تجری و تفریحی، سوله ها، داروسازی ها، بیمارستان ها و غیره قرارگرفته است. استانداردهای متعدد، مقالات، کتاب ها و گزارش های فنی در مورد بسیاری از جنبه های کفپوش پلیمری برای بتن توسط SSPC ، ICRI، NACE و سایر سازمان ها منتشر شده است. استفاده از این دستورالعمل ها میتواند به ترمیم کفسازی، اجرای با کیفیت و دوام طولانی مدت آن کمک کند.

قرن بیستم را به حق باید قرن پلیمرها دانست ، صنایع ساختمان  بزرگ ترین مصرف کننده مواد پلیمری، 25 تا 30 درصد از کل پلیمرها را مصرف میکند . عمده مصرف این پلیمرها را اپوکسی ها تشکیل می دهند که در موارد متعددی همچون اتصال بتن قدیم به جدید، پوشش های محافظتی، تزریق و غیره مصرف می شود. یکی از عمده موارد استفاده از اپوکسی ها در فرآیند کاشت میلگرد می باشد که به عنوان روشی مناسب جهت کاشت میلگرد ریشه استفاده می شود. تعریف مقاوم سازی برگرفته از استاندارد EN 1504 بهره گیری از سیستم ها و محصولاتی است که ظرفیت باربری سازه بتنی را افزایش داده و یا بازیابی کنند.